جایی که معیارپرنده...طعم کباب اوست ...پرواز نقش لعاب است برکاسه های خورش(علیرضا روشن)

یک:

از رفتن تو مرا ارثی  ست که باید بروم...

و سال ها...به من نزدیک می شوند ...به معنی رفتن...

دو:

چقدرگونه های تو ...سرخ بود و می بوسیدم ...

آن گرمی تب دار که با طعم عسل می خوردم !

سه:

تو برو و به من فکر نکن و دورشو خیلی خیلی دور ...

که من اصلا به تو فکر نکنم دیگر!که اصلا بودی!

چهار:

روی دوشم سال ها...بارسنگین تنهایی تو ...

آمدم دیدم ...چند تا بچه ی قدو نیم قد داری!!!

پنج:

ویاس ها ...

از روی کول هم بالا می رفتند ...

تا بویشان به همسایه برسد ...

ووای از مهربانی دیوار ...

که شانه های اش را به یاس ها بخشیده بود ...

شش:

مزار شش گوشه ات را به یادگار به عکس ...

گرفته ایم که با دل تنگی ...اشک بریزیم  ...یاحسین(ع)...

هفت:

چقدر صبوری کنم که تو خودت شوی ...

میان شهرت و طرفدار..تو ...خودت نیستی!

هشت:

ترومپ جون!اصلا کباب نخور !گیاه خوار شو!

تهرون جای تو نیست!کباب سیخی ...جیگر همه است!

نه:

پراید:

مامان!عکس ای بچگی من کجاست؟

مامان بنز:

زنون یه روز همه رو برد!

پراید:

کجا؟یعنی چی؟

مامان بنز: 

به من گفت براتولدت می خواد یه کلیپ بسازه!

پراید:

کو؟ا

لان بهش زنگ می زنم!

بوگاتی:

ولش کن!امروز روز عروسیشه!

پراید:

باکی؟

بوگاتی:ا دوست دائی لئوناردم!....جی جی تو!

پراید:

چی؟چه خبرا؟

بوگاتی:

حالا میگی چیکار کنیم؟

پراید:

هیچی!برولامبورگینی رو بیار بریم پارک ملت !